Ο πρόεδρος της Ο.Π. ΝΗΛΕΑΣ Γιώργος Κόκκινος, συμμετείχε στην εκδήλωση ««Γεωργία και κλιματική αλλαγή. Δυστοπικό μέλλον ή αλλαγή μοντέλου;» που διοργάνωσε το EUPORE DIRECT Πελοπόννησος σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Μεσσηνίας τη Δευτέρα 20 Μαρτίου 2024 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου.

Η εισήγηση ξεκίνησε με αναφορά στην υφιστάμενη κατάσταση που χαρακτηρίζει την ελαιοκαλλιέργεια στη χώρα μας. Ποιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος αναφέρθηκε στα δομικά χαρακτηριστικά και στα διαρθρωτικά προβλήματα της καλλιέργειας, σε αντιδιαστολή με ένα νέο ελαιοκομικό κόσμο που αναδύεται και που έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που ξέρουμε. Συγκεκριμένα η καλλιέργεια της ελιάς δεν περιορίζεται πλέον στα όρια της μεσογειακής λεκάνης, αλλά επεκτείνεται σε νέες χώρες στο νότιο ημισφαίριο και αλλού. Οι νέες εγκαταστάσεις ελαιώνων τόσο στην Ευρώπη όσο και αλλού, γίνονται από εταιρίες πολυεθνικών συμφερόντων με υπέρπυκνες υπερεντατικές φυτεύσεις βιομηχανικού μοντέλου γεωργίας, σε τεράστιες εκτάσεις πλήρως μηχανοκαλλιεργούμενες με πολύ χαμηλό κόστος παραγωγής, σε σχέση με τους παραδοσιακούς ελαιώνες.

Όσον αφορά τον ελληνικό παραδοσιακό ελαιώνα, με το εργαλείο των επιδοτήσεων από το 1980 και μετά, επεκτάθηκε σε βάρος άλλων παραδοσιακών καλλιεργειών, αποτελώντας σε πολλές περιοχές στη χώρα μας μονοκαλλιέργεια, λειτουργώντας ισοπεδωτικά για το ελληνικό σύστημα παραγωγής που για αιώνες ήταν πολυσυλλεκτικό. Συνεπώς, οι ελαιοκομικές περιοχές στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουν μια σειρά από έντονα προβλήματα, τα οποία αθροιστικά είναι ιδιαίτερα απειλητικά για το μέλλον της καλλιέργειας και των ανθρώπων που την ασκούν. Συνοπτικά είναι η έλλειψη εργατικού δυναμικού, η αύξηση του κόστους παραγωγής, ο ανταγωνισμός από τους βιομηχανικούς ελαιώνες, η εγκατάλειψη και αστικοποίηση του ελαιώνα εφόσον ένα μεγάλο μέρος το κατέχουν αστοί κάτοικοι των πόλεων.

Τόνισε ότι στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί το φαινόμενο της κλιματικής κρίσης το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει καταλυτικά πλέον, απειλώντας τις τοπικές κοινωνίες και το περιβάλλον. Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα σε σχέση με τα παραπάνω είναι ότι στη χώρα μας δεν υπήρξε ποτέ πολιτική και σχέδιο για τον αγροδιατροφικό τομέα, πολύ δε περισσότερο όταν πλέον η γεωργία καλείται να αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση.

Υπογράμμισε ότι μια προτεινόμενη λύση για να αποφευχθεί ένα δυστοπικό μέλλον με μια πιθανή κατάρρευση της ελαιοκομίας, με ότι αυτό θα συνεπάγεται για την ύπαιθρο, είναι να αναπτυχθεί ένα μοντέλο γεωργίας βασισμένο στην πολυσυλλεκτικότητα και την πολυλειτουργικότητα με τις απαραίτητες υποδομές και τα υποστηρικτικά εργαλεία. Τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά για την περιφερειακή ανάπτυξη και την διατροφική αυτονομία σε μια εποχή μάλιστα που οι διατροφικές κρίσεις είναι αναμενόμενες.